داروهایی که برای درمان “عفونت ویروسیِ هپاتیت سی” تائید شدهاند، به عنوان داروهایی بالقوه و مناسب علیه کووید-۱۹ تشخیص داده شدند، بیماریای که ویروس کرونای سارس کُوو-۲ عامل ایجاد آن است.
این نتیجه تحقیقی است که بر مبنای محاسبات گسترده به وسیلۀ ابررایانۀ موگون دو (MOGON II) در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ شهر ماینتس است. این اَبَر رایانه یکی از قدرتمندترین کامپیوترهای جهان است که در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ و انستیتوی هلموتز شهر ماینتس، کار میکند.
همانطور که پژوهشگران در مقالهشان که بتازگی در وبسایت سازمان بهداشت جهانی(WHO) منتشر شده شرح دادند، آنها نحوۀ اتصال حدودا ۴۲ هزار مادۀ مختلف به پروتئینهای خاصی از سارس-کُوو-۲ و مسدودسازی نفوذ ویروس به بدن انسان یا تکثیرش را شبیهسازی کردند.
پروفسور "توماس اِفِرث" نویسنده اصلی تحقیق گفت:« این روشِ شبیهسازی کامپیوتری الحاق مولکولی نام دارد و سالهاست که شناخته شده و به کار برده میشود. این روش بسیار سریعتر و ارزانتر از روشهای آزمایشگاهی است. تا آنجا که میدانیم، ما در استفاده از این روش در مورد سارس-کُوو-۲ اولین بودیم و خبر بسیار شگفتانگیزی است که چندین داروی تائید شدۀ "هپاتیت سی" را به عنوان انتخابهای مناسب و امیدبخش درمانی یافتهایم.»
با استفاده از "ابررایانۀ موگون دو"، پژوهشگران بیش از ۳۰ میلیارد محاسبات منفرد در طول دو ماه انجام دادند و پیبردند که ترکیبات چهار داروی "سیمپرویر"(Simeprevir)، "پاریتاپرویر"(Paritaprevir)، "گرازوپرویر"(Grazoprevir) و "ولپاتاسویر"(Velpatasvir) میل ترکیبی بالایی برای پیوند خوردن بسیار قوی با سارس-کُوو-۲ دارند و شاید به این دلیل قادر به جلوگیری از عفونت باشند.
افِرث توضیح داد: «همچنین این مسئله از این حقیقت که سارس-کُوو-۲ و ویروس هپاتیت سی هر دو ویروسی از نوع مشابه هستند پشتیبانی میکند، که به اصطلاح ویروس آر-ان-ای تک رشتهای نام دارد.» مطابق گفته پژوهشگران، نوعی ماده بدست آمده از گیاه ژاپنی "لنیکرا جاپنیکا" که از گذشته تاکنون در آسیا علیه بیماریهای زیادی مورد استفاده قرار گرفته، شاید کاندیدای مناسب دیگری علیه ویروس سارس-کُوو-۲ باشد.
اِفِرث گفت:«حالا نتایج تحقیق ما باید در مراکز آزمایشگاهی و مطالعات بالینی بررسی شود.» و اضافه کرد که الحاق مولکولی پیش از این با موفقیت در تحقیقات دربارۀ مواد فعال دربرابر ویروسهای کرونای مِرس-کُوو و سارس-کُوو استفاده شده است. این پژوهش، در World Health Organization منتشر شده است.